- PORTADA
- CONCELLO
- ÁREAS DE ACTUACIÓN
- CULTURA
- DEPORTES
- EMPREGO
- PRESENTACIÓN
- CADRO DE PERSOAL
- FUNCIÓNS
- BOLSA DE EMPREGO
- Plan de Emprego Local (PEL Reactiva)
- COWORKING
- CMAT – Costa da Morte Asociación Turística
- PROGRAMA INTEGRADO DE EMPREGO: ReActiva
- PROXECTO REDE XIANA
- GALP Costa da Morte
- PLAN REVIVE COSTA DA MORTE
- OBRADOIRO DE EMPREGO “ESCOLA DE VELA DA COSTA DA MORTE- FASE II"
- FORMACIÓN
- SERVIZO GALEGO DE COLOCACIÓN
- SUBVENCIÓNS
- EN IMAXES
- LIGAZÓNS
- CONTACTO
- SERVIZOS SOCIAIS
- PRESENTACIÓN
- CADRO DE PERSOAL
- ÁREAS DE ACTUACIÓN
- PROGRAMAS BÁSICOS
- PROGRAMA DE EDUCACIÓN FAMILIAR
- PROGRAMA DE VOLUNTARIADO
- ESCOLA INFANTIL MUNICIPAL "A CASA DOS TÍTERES"
- BENEFICIO FAMILIAS NUMEROSAS
- FAMILIA
- CENTRO DE MAIORES
- II PLAN MUNICIPAL DE IGUALDADE DE OPORTUNIDADES PARA HOMES E MULLERES
- CONVOCATORIA DE AXUDAS
- LIGAZONS
- CONTACTO
- POLICÍA LOCAL
- PROTECCIÓN CIVIL
- URBANISMO
- TURISMO
- PRESENTACIÓN
- RUTAS TURÍSTICAS
- SENDA DOS ANLLÓNS
- SENDEIROS POR CABANA
- PERSOEIROS
- ROMARÍAS
- PRAIAS
- GUÍA DE HOSTALARÍA
- PATRIMONIO
- HISTORIA
- PUBLICACIÓNS
- SERVIZOS PÚBLICOS
- CONTRATACIÓN
- PERFIL DO CONTRATANTE
- SELECCIÓN DE PERSOAL
- CONTRATOS MENORES
- NOVAS
- CONTACTO
As nosas músicas
"Himno de Cabana de Bergantiños"
"Muiñeira de Cabana"
"Cantiga de San Fins"
"Rumba de Neaño"
"Rosa de Corcoesto"
Concello de Cabana de Bergantiños, 2007
As nosas músicas son cancións, tradicionais ou inspiradas en Cabana de Bergantiños, interpretadas por corais e gaiteiros de distintas parroquias do concello. A Coral San Martín de Canduas pon voz ó "Himno de Cabana de Bergantiños" baixo a dirección de Antonio Méndez Farto. Os Gaiteiros de Anos tocan a sonada "Muiñeira de Cabana" dirixidos por Francisco Pérez Moreira. A Coral de Cesullas canta a "Cantiga de San Fins" dirixida por Teresa Facal Amado. Os Gaiteiros de Borneiro poñen son á "Rumba de Neaño" coa dirección de Manuel Dourado Martínez. E, por último, a Coral de San Pedro de Corcoesto poñen voz ó poema de Eduardo Pondal, "Rosa de Corcoesto", baixo a dirección de Jesús Couto Varela. Este CD foi gravado nos estudos da Radio Galega, en Santiago, e nos da Escola da Rúa, en Carballo. Coa edición de As nosas músicas o Concello de Cabana de Bergantiños dignifica a música tradicional nacida do seu territorio, presérvaa do esquecemento e, quizais o máis importante, déixalla en herdanza ás novas xeracións de músicos cabaneses.
Os textos cantados son os seguintes:
"Himno de Cabana de Bergantiños"
Ben te podes alabare,
Cabana de Bergantiños:
por un lado, te-lo Anllóns;
polo outro, te-lo mare.
Deixei as verrugas no San Fins do Castro,
apañei os ramos na de Remuíño,
cureime da gorxa no San Brais de Canduas
e comín as roscas no Carme do Briño.
Hainos a feixes na ría:
mexillóns e berberechos.
As rapazas de Cabana
apáñanos á tardiña.
(Retrouso)
En Anos teñen O Espiño,
Santa Lucía en Nantón,
en Cundíns, teñen San Paio,
en Candoas, San Martiño.
(Retrouso)
Non os hai como en Borneiro,
monumentos tan antergos:
o Dolmen maila Cidá,
famosos no mundo enteiro.
(Retrouso)
Ten Riobó e A Penela,
Silvarredonda e O Esto.
En Cabana hai de todo,
non vin terra como ela.
(Retrouso)
"Cantiga de San Fins"
Ai la le lo, ai la le lo.
Ai la le lo, ai la la.
Ai la le lo, ai la le lo.
Ai la le lo, ai la la.
Romaxe a de San Fins
feitizo do seu patrón
que de antergos romeiros
ben lembrada tradición.
Follas das árbores nobres
que o sol non poida amosar
pra que os romeiros poidan
a boa sombra merendar.
Nos valos da túa fonte
cantos panos enxugaron,
romeiros que en ti beberon,
verrugas que en ti curaron.
Cantos namoros ollaches
carballos e bidueiros,
amor e primeiros bicos
xuraron en ti a milleiros.
Meu santo San Fins do Castro,
ollando estás pra Cabana
pra ver chegar os romeiros
que veñen á foliada.
Queren auga, Santo enxebre,
da fonte da túa ladeira,
pois a fe que en ti teñen
dalles forza milagreira.
Merendas e alalás,
aturuxos e boa froita,
regueifas e boas cantigas
sobor da herba enxoita.
Que forza ten o esprito
o Berro Seco no campo,
baixa-los cadrís tres veces
pra botar fóra o meigallo.
Meu santo San Fins do Castro,
ollando estás pra Cabana
pra ver chegar os romeiros
que veñen á foliada.
Queren auga, Santo enxebre,
da fonte da túa ladeira,
pois a fe que en ti teñen
dalles forza milagreira.
Ai la le lo, ai la le lo.
Ai la le lo, ai la la.
Ai la le lo, ai la le lo.
Ai la le lo, ai la la.
Ai la le lo, ai la la.
Ai la le lo, ai la le lo.
Ai la le lo, ai la la.
Romaxe a de San Fins
feitizo do seu patrón
que de antergos romeiros
ben lembrada tradición.
Follas das árbores nobres
que o sol non poida amosar
pra que os romeiros poidan
a boa sombra merendar.
Nos valos da túa fonte
cantos panos enxugaron,
romeiros que en ti beberon,
verrugas que en ti curaron.
Cantos namoros ollaches
carballos e bidueiros,
amor e primeiros bicos
xuraron en ti a milleiros.
Meu santo San Fins do Castro,
ollando estás pra Cabana
pra ver chegar os romeiros
que veñen á foliada.
Queren auga, Santo enxebre,
da fonte da túa ladeira,
pois a fe que en ti teñen
dalles forza milagreira.
Merendas e alalás,
aturuxos e boa froita,
regueifas e boas cantigas
sobor da herba enxoita.
Que forza ten o esprito
o Berro Seco no campo,
baixa-los cadrís tres veces
pra botar fóra o meigallo.
Meu santo San Fins do Castro,
ollando estás pra Cabana
pra ver chegar os romeiros
que veñen á foliada.
Queren auga, Santo enxebre,
da fonte da túa ladeira,
pois a fe que en ti teñen
dalles forza milagreira.
Ai la le lo, ai la le lo.
Ai la le lo, ai la la.
Ai la le lo, ai la le lo.
Ai la le lo, ai la la.
"Rosa de Corcoesto"
Meniña, rapaza nova,
¡ouh rosa de Corcoesto!,
que te brandeas con gracia
ós doces sopros do vento,
s'é certo que por ti vivo,
s'é certo que por ti peno,
se tan doce e dadivosa
como din que es é certo,
cúrame, ¡ouh rapariga!,
estas suidades que teño,
estas suidade da alma,
e non sei que, que padezo.
¡Ti tes dos meus males a doce manciña,
Ouh rosa de Corcoesto!
¡ouh rosa de Corcoesto!,
que te brandeas con gracia
ós doces sopros do vento,
s'é certo que por ti vivo,
s'é certo que por ti peno,
se tan doce e dadivosa
como din que es é certo,
cúrame, ¡ouh rapariga!,
estas suidades que teño,
estas suidade da alma,
e non sei que, que padezo.
¡Ti tes dos meus males a doce manciña,
Ouh rosa de Corcoesto!
Galego