Coñecido como A Cibdá (cidade en castelán antigo), é un dos castros máis antigos de Galicia e foi o primeiro que contou cunha datación científica co método do C-14. Estivo habitado entre os séculos VI a. C. e o I d.C. e parece que a vida desapareceu dun modo lento, non repentino, a xulgar polo tipo, estado e localización dos materiais.

Descuberto en 1924 por Parga Pondal e Pérez Bustamante, este castro comezouse a excavar nos anos 30 por parte de S. González García-Paz. Estes traballos duraron pouco tempo e voltáronse a reanudar nos anos 70 con J.J. Eiroa, sendo a partir do ano 1980 cando se inicie a terceira e máis longa etapa de traballos arqueolóxicos (11 anos) dirixidos por A. Romero Masiá.